Nou hier lig ik dan weer Francien
Nu weer naast een nul
Vannacht nog naast een dikke tien
De heenweg is altijd zo fijn
Maar de terugweg doet altijd
zo vreselijk pijn
De tranen schoten in mijn ogen
toen ik in die trein zat
Ik voelde meteen weer
een leegte in mijn hart
Ik wou dat ik nu nog bij hem was
Over een week,dan zien we elkaar weer pas
Oh God,ik kan wel schreeuwen en janken
bij die gedachten
Om steeds maar weer die lange rot week
te moeten wachten
Het begint weer te bonken in mijn hoofd
Ik neem maar weer een aspirientje
Dan word die pijn in ieder geval verdoofd
Ik pak zijn foto en kijk er naar
En voel meteen weer een warmte golf
door mijn lichaam stromen
Zucht moppie
Jij bent de man van mijn dromen
Dit gedicht heb ik toen der tijd in mijn dagboek geschreven,vandaar de naam Francien:)
Inmiddels woon ik nu met de man waar dit gedicht over gaat samen:):)