gister nacht..,
was je geest bij mij
ik voelden je,
ik zag je..,
voelde de pijn
werd wakker
met jou in gedachten
waarom jij mij zoveel verdriet aan deed
ben der nog steeds niet achter
dagen zat je al in mij gedachten
dagen weer die masker op
die masker waar achter ik
mij verdriet het verleden verstop
werd wakker en keek naar het plafon
kon wel janken van de pijn
vroeg me af waarom...
draaide me op mij zij
en wat ik toen zag,
dat was een lief mooi gezicht
temooi voor dit gedicht
en ik besefte,
ik ga niet meer trug
naar de tijd,
dat ik weer uur op bed lig,
ik me dit verwijd
nee wand het is nu anders
al doet het dan nog zoveel pijn
al lijkt het dat je er weer zal zijn
ik heb nu jou
en al weet je dan niets,
niets van mij verdriet
en hoe jouw aanwezigheid
mij dan goed doet
al zal doet dit verdriet,
mij nog z'n pijn
ik weet het zal ooit beter zijn