Het had zo anders kunnen zijn.
Zo in eens en zo accuut.
Heel gemeen en zeker niet even één minuut.
Niet voor even.
Nee, ik zal er verder mee moeten leren leven.
Al ben ik nu wat trager.
En zijn de symptomen steeds vager.
Duurd het nu alweer een jaar of zeven.
En toch probeer ik zo goed mogelijk verder te leven.
Het duurde even, eer ik me ging bezinnen.
Nu wetende dat ik deze strijd niet kan winnen.
Kijk nu niet zo verdwaasd.
Ik heb nu eenmaal geen haast.
Het had zo anders kunnen zijn.
Bijvoorbeeld één leven zonder pijn!
RvM