blijven vragen zinloos hangen
toegeven aan en accepteren
een traan glijd weer over je wangen
verliefd zijn ieder mag het weten
je straalt zingt en maakt ieder blij
je hart loopt over alles is prachtig
maar bij verdriet is dat voorbij
leven gaat door en jij moet meegaan
rouwen mag maar wel alleen
zet op dat masker als je weg gaat
want op je tranen wacht geen één
huil maar als je in je bed ligt
praat … maar niet over je pijn
daar kun je beter hulp voor zoeken
en krijgt gevoel van eenzaam zijn
mamsiemomo: | Dinsdag, april 04, 2006 23:43 |
Hoe vreselijk waar...... wat een flutwereld eigenlijk he. Alles draait om zien en gezien worden... Gelukkig is er een enkeling die wel begrip, liefde en steun kan geven. Voel echt met je mee........ knuffie! | |
bijouken: | Maandag, april 03, 2006 00:25 |
Zuivere waarheid, ken dat gevoel; alles in stilte. Mooi geschreven. Groetjes |
|
~~~eilahtan~~~: | Zondag, april 02, 2006 18:45 |
jeetje mums je hebt het al zo zwaar en dit dan ook nog alleen moeten doen waar haal je de kracht vandaan je weet je mag altijd bij me komen uit huilen het is wel van een afstand maar toch kon ik maar even een arm om je heen slaan liefs en een dikke kroel van jou troel |
|
H.J.: | Zondag, april 02, 2006 18:09 |
Phoe heftig maar wel realistisch. Zoals het meestal gaat. liefs H.J. |
|
L!@: | Zondag, april 02, 2006 17:50 |
heftig... | |
norgie: | Zondag, april 02, 2006 17:28 |
Bij mij mag je huilen,schreeuwen wat je maar wilt,doe je masker maar af en huil als je wilt,heel veeeel liefs. | |
lachebekje1988: | Zondag, april 02, 2006 14:47 |
Bij mij mag je wel zeuren hoor en als je moet huilen bied ik je een schouder dus zet dat masker maar weer af! Liefs, |
|
myrkvi : | Zondag, april 02, 2006 13:34 |
wat erg he dat het zo moet gaan, helaas is het precies zoals je beschrijft, leuke dingen delen we graag, maar over verdriet liever niet. Hard maar waar. Gelukkig zijn er op freaks wel mensen die je steunen en troosten. Mijn motto is er juist heel veel er over te praten maakt heling, maar helaas de praktijk is geheel anders. Ik wil je een troostend knuffeltje geven veel liefs dikke kus myrkvi |
|
Peter van Tiel: | Zondag, april 02, 2006 13:33 |
Prachtig je gevoelens beschreven. Het leven kan zo moeilijk zijn, zoals nu voor jou. Een troostknuffie van, Peter. |
|
flores: | Zondag, april 02, 2006 12:48 |
Wat een eenzaamheid hierin beschreven!! Maar mooi... liefs |
|
m@rcel: | Zondag, april 02, 2006 12:39 |
stilmakend mooi geschreven. en ik zou je zo even vast willen pakken en je een warme dikke knuffel willen geven. Knuff/liefs m@rcel |
|
Green eyes: | Zondag, april 02, 2006 12:37 |
Herkenbaar... neen huilen moet en mag... waar je ook bent. Liefs! |
|
switi lobi: | Zondag, april 02, 2006 12:32 |
Wat erg toch hè lieverd....we delen deze ervaring jammergenoeg ook. Ik zou je wel even vast willen houden en zeggen: Je bent niet alleen....en op freaks zijn veel mensen die het wel begrijpen en ontzettend veel bewondering voor je hebben. Dikke, dikke kus.... liefsliefs, switi lobi |
|
dishesqueen: | Zondag, april 02, 2006 12:25 |
ja zo is het vaak wel helaas...mooi geschreven mums! | |
Auteur: mums | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
Thema's: |