Jullie halen soms het bloed onder mijn nagels vandaan,
ik wil niet kwaad worden,
maar dat is makkelijk gezegt dan gedaan.
Ik zeg zo vaak, hou es op blijf es af,
maar dan word er niet geluisterd,
hup dan hebben jullie weer straf.
De straf duurt dan misschien niet zo lang,
en 't kan ook wel weer een poosje goed gaan,
maar soms staan jullie na 10 min. alweer op de gang.
De een laat de ander niet met rust,
de ander gilt en schreeuwt hou op,
dan ben ik degene die de boel weer sust.
Met al dat gekibbel en getier weer even van de baan,
vraag ik me wel eens af,
komt hier ooit een einde aan.
Maar dan denk ik aan onze dagen vol plezier,
en besef dat dat het heus ooit wel anders wordt
jullie zijn nu pas zeven en vier.
Er komt vast een tijd dat ik jullie gekibbel mis,
maar soms kan ik bijna niet wachten ,
totdat dat moment er eindelijk is.