Mordred was het zwaar te moede
hij wou zijn vader van de troon
riep al zijn roofridders ten strijde
en trok ten velde met veel vertoon
Arthur in een droom door Merlijn gewekt
verzamelde met spoed al zijn getrouwen
ze vertrokken samen naar het slagveld
om daar een valstrik op te bouwen
de legers van Mordred waren ter plaatse
zijn heksenmoeder was er ook
ze liep te pronken met haar schoonheid
bracht mannenharten aan de kook
Koning Arthur zag het vijandig leger
en riep vertwijfelt om Merlijn
want hij wist dat zonder nevels
hij de grote verliezer zou zijn
Merlijn nog steeds gevangen in kristal
kon Konings smeekbeden aanhoren
en zou met al zijn geesteskracht
Mordred zijn plannen verstoren
hij droomde zich in het heksenbrein
van Morgana, Mordreds moeder
en zei, je hebt de kracht niet meer
ik ben de ware drakenhoeder
de heks dom en verwaand
begon de toverspreuk te reciteren
nevels kwamen uit haar mond
zo kon Merlijn het tij weer keren
de omgeving werd met mist gevuld
de paarden werden schichtig
Mordred was te einde raad
arrogant maar ook gewichtig
hij stormde in moederheks haar tent
keek rond en schrok van wat hij zag
het was niet meer zijn mooie moeder
maar een oude heks die op de bedstee lag
de toverspreuk ondoordacht gebruikt
had al haar jeugd weer weggenomen
en Mordred in al zijn waanzin
was als razend en niet meer in te tomen
hij stak zijn zwaard door moeders hart
en riep, jij bent nu overbodig
het land verdrinkt nu in de mist
ik heb je niet meer nodig
en bij de prille morgenstond
vochten de ridders om goud en eer
er werd gehakt en brut geslagen
en velen zegen ten gronde neer
word vervolgd