Een traan rolt over mijn wang.
Ik denk aan jou,vandaag.
Ik wou dat ik je kon laten weten,dat ik je
nooit ben vergeten.
Zoveel aan je gedacht.
Dat ik je terug zou vinden nooit verwacht.
Jij vond mij leuk,ik straalde licht uit.
Gouden boedha noemde je mij.
Het vleide me,maakte me blij.
Maar ik had toen net een vriend.
Ik wou jou niet kwetsen,dat had je echt niet verdiend.
Ik wou jullie niet allebei verliezen,dus moest ik kiezen.
In het begin nog weleens betreurd,maar het is nou eenmaal gebeurd.
Raakte toen het contact met je kwijt,daarvan nog steeds spijt.En nu?Ik denk nog veel aan je de laatste tijd.
Wil graag weten hoe het met je gaat,waar je in dit leven staat.
Wil je zo graag weer een zien en met je praten.
Je weer gitaar zien en horen spelen.
Misschien een vriendschap met je delen??