Jouw ogen kan ik tekenen in groen
en bruin en zwart
Jouw lippen kan ik voelen en
jouw woorden kan ik dromen
Maar waar ben jij toch?
- ben ik verdwaald? -
Waar ben jij toch, mijn schat?
Op de splitsing van mijn leven en
ik kies niet voor het 'even'
ik wil gaan voor het vertrouwde
voor het bestaande, opgebouwde
Voor de sleur die ik nu ken en die ook goed is
Dus jouw groene, bruine, zwarte ogen
laat ik achter nu, echt achter nu
Jouw lippen en jouw woorden moet ik
ook maar gaan vergeten
Verdwijn dan toch, en breek het niet
vergeet mij toch, onthoud mij niet
Het zal het beste blijken
En jij moet verdwijnen uit mijn hart
en jij moet weg uit mijn gedachten
maar je wilt maar niet...