Ze ligt huilend op de grond
Er valt een dikke traan
Maar moeite om hem op te vangen doet ze niet
Ze laat alles even gaan
Want het meisje dat hier ligt
Helemaal gebroken en stuk
Is o-zo ongelukkig
Maar niemand maakt zich druk
Ze ziet het leven niet meer zitten
en zou willen dat het afgelopen zou zijn
Want hoe langer ze leeft,
ze wordt steeds ongelukkiger op lange termijn
Ze pakte een spiegel uit de kast
En brak hem in wel 100 stukken
Ze hief haar arm op
en hoopte dat het haar zou lukken
Even hield ze op met huilen
en ook haar tranen stopte even
Ze wou niet verder zo
Ze wou ophouden met leven!
Haar besluit stond nu vast
en ze sneed heel hard en diep
Door haar pols, tot ze niet meer kon
Maar het deed haar eigen geen verdriet
Velen anderen hadden wel degelijk pijn
Aan haar ouders had ze niet gedacht
Het kwam nu zo hard aan
Ze hadden dit zeker niet verwacht
Het meisje is gelukkig nu
En ze leeft hoog boven in
Dus zonder leed en pijn
Daar heeft ze het wél naar haar zin