Kerkhoven vol chrysanten,
de dood in 't wit.
Ogenblikken van ontmoeting
tussen levenden en doden.
Eén vraag leeft:
is de dood het einde?
Je moet alles loslaten,
mensen met wie je verbonden was,
dingen waaraan je gehecht bent.
De dood hoort niet thuis
in het leven van een jong mens.
De dood overkomt alleen anderen,
niet ons.
De buurman die een hartinfarct kreeg,
de kennis die met zijn wagen tegen een boom beukte.
Denken over de dood
is denken over het heengaan van anderen.
We leven maar eens,
en als je jong bent
spring je roekeloos om met het leven.
En plotseling staat hij daar toch,
als een jong mens sterft, een vriend of een vriendin.
We worden er stil van, we staan machteloos.
De dood is altijd een spelbreker
en toch is het een zekerheid voor iedereen.
De dood is rechtvaardig!
Niet om te kopen met geld of macht of wetenschappelijke kennis.
Een teken van hoop is er alleen voor gelovige mensen.