Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Papieren meisje
ze besloot haar levenspad te verlaten
de spiegeling in zijn ogen vertelde te veel
ze kon niet eens meer klagen
anders vergat ze geluk te dragen
Niemand wou met haar mee
Niemand ging met haar mee
Nee het pad was niet voor twee
haar ogen groot en rond
toeschouwers vonden het mooi afgerond
struikelend over de leters
vallend van de woorden
liep ze daar ik de woestijn
liep ze met de zon mee
tot ze als stipje verdween
mensen moesten huilen toen ze het hoorden
haar verhaal triestig en zwaar
niemand heeft haar ooit terug gezien
wisten we het einde.. zeker maar
Reacties op dit gedicht
LaLoes vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
nippy
:
Dinsdag, mei 09, 2006 20:08
heel mooi geschreven..liefs,
Dirk Hermans
:
Dinsdag, mei 09, 2006 19:05
goed je gevoel neergezet
Over dit gedicht
Auteur:
LaLoes
Gecontroleerd door:
benji
Gepubliceerd op:
09 mei 2006
Thema's:
[Eenzaamheid]