Stenen opgestapeld op een rij
Zo hoog, zo sterk
Er kan er nog wel eentje bij
De stenen beschermen haar verdriet
Het is moeilijk ze weg te halen
Zonder dat je een stukje pijn ziet
Het vormt een muur om het hart van haar
strubbelend tegen de gevoelens van de dag
Vechtend tegen haar angsten en gevaar
Ze wil niet meer praten
Weet niet meer wie ze moet vertouwen
Voel zich eenzaam en verlaten
De tranen staan in haar ogen
Angstig probeert ze de blikken te ontwijken
Want wie weet wordt ze dan bedrogen
Bedrogen door de tijd
Door haar eigen verleden
Maar vooral bedrogen door haar eigen onzekerheid
Heart of Fire: | Woensdag, mei 10, 2006 16:23 |
Niet alles opkroppen he;) gooi het eruit! het helpt veel sterkte! Heart of fire |
|
J-o-Y-c-E: | Dinsdag, mei 09, 2006 23:48 |
mooi geschreven.. stilte gelezen.. Hoop dat alles goed met je gaat.. Liefs,, |
|
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 09 mei 2006 | ||
Thema's: |