Afvragend wat moet ik doen,
erop af gaan en het vragen?
Of gewoon zwijgen,
en het met me mee dragen.
Ik weet niet goed wat ik wil,
en ik word van mezelf zo moe.
Ik wil er niet aan denken,
maar telkens is dat het enige wat ik doe.
Ik kan niet uitleggen hoe ik me voel,
niet precies beschrijven wat ik bedoel.
Maar het gevoel dat voel ik wel,
en het word groter, zoiets als een gezwel.
En ik voel het maar en krop het op,
en op een gegevend moment zegt 'Hij' wel stop.
Ik word er helemaal gek van,
en vraag het me alsmaar af.
Ik hoef er niet aan te denken,
maar waarom geef ik het dan geen plekje?
Ik ben gewoon een raar kind,
met een angstig trekje.
En weet je waarom,
ik ben verdrietig.
En alleen omdat ik de man,
van mijn dromen niet kwijt wil.
Maar als ik zo doorga,
dan raak ik hem kwijt.
Dat gedeelte is het stukje,
wat ik het liefst vermeid.
Maar ik kan het gewoon niet,
zie je het dan niet, mijn verdriet?
Want ik word er gek van,
en alleen 'Hij' wil het met me delen..
..en ik wil het ook wel,
delen met hem.