Sayhi: | Zondag, oktober 20, 2002 01:10 |
OWH MIJN GOD.. GEWELDIG ZO HERKENBAAR!!! :'( knuf, Sayhi |
|
Dana: | Dinsdag, juli 10, 2001 10:48 |
zo mooi... ik wordt er echt stil van... prachtig!! ik herken mezelf er in, vroeger meer dan nu, maar toch... het is prachtig!! | |
michèle: | Woensdag, mei 09, 2001 14:20 |
om stil bij te worden als je het gevoel herkent. verlangen om op te geven en simultaan verlangen om weer "gelukkig" te kunnen zijn, om dingen te geven, te voelen, bewust te leven. niet langer vechten tegen iedere nieuwe dag en nieuwe nacht je steeds afvragend waarom je er nog steeds bent. en alleen maar hopen dat je dat lichtje aan het einde van de tunnel bereikt en dat het je de juiste weg wijst. een heel vertrouwd gevoel wat mij betreft. | |
Antoon: | Maandag, februari 26, 2001 14:25 |
Kippevel kreeg ik ervan. Het is echt een heel mooi gedicht, en dit gedicht zal veel mensen zeker wel helpen. Ik heb zo ongeveer hetzelfde meegemaakt als wat er in het gedicht staat, heb het ook niet echt gemakkelijk gehad: maar ik wil jullie zeggen, hoe gemakkelijk het ook klinkt: DOORZETTEN, er is altijd iemand die om je geeft, ook al is diegene ver weg, en het is echt zo: er is een lichtpuntje, maar dat zie je vaak niet, ook ik heb het ondervonden, maar nu ben ik wel geworden wie ik nu ben. Al | |
: | Vrijdag, februari 16, 2001 19:53 |
I know what you mean!!! |
|
bedankt!: | Maandag, januari 15, 2001 21:01 |
Ik vind dit gedicht echt heel mooi omda het precies uitdrukt wat ik voel over mezelf en over iemand anders en ik hoop dat die gevoelens ooit weg gaan. dusse thnx voor je gedicht echt heel mooI | |
me: | Zondag, januari 07, 2001 14:32 |
heykes het is echt een heel mooi gedicht. en ik herken de gevoelens er van goed. nu zijn ze al een tijdje minder maar helemaal weg zijn dat zulle ze nooit. Sterkte |
|
gwen: | Vrijdag, december 15, 2000 22:38 |
da is een kweenie hoe mooo gedichtje dat beschrijft mijn gevoelens. ik loop al heel lang zot van een jongen en die jongen heeft gezegd ja ik wil da wel is proberen en dan zie ik hem met een meisje hand in hand ik dacht da mijn leven geen doel meer had. ik was zo depresief da ik in de vaart wou springen mijn vriendinen hebben mij moeten tegenhouden anders was ik hier nu ni meer. waarom konden mijn vriendinen mijn nu ni gewoon laten springen? ik wil gewoon mijn oude leven terug en het lijkt we |
|
Teuni: | Dinsdag, november 07, 2000 19:05 |
Erg mooi gedicht, Margreet | |
sylvana: | Zondag, augustus 20, 2000 14:13 |
hoi, mijn opa is pas overleden en toen ik dit gedicht las, stonden er tranen in mijn ogen. als je niet erg vind, wil ik dit gedicht in de kerk voorlezen. dank je wel!!! groetjes sylvana |
|
Auteur: Margreet | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
Thema's: |