Een blik op het verleden,
Een visioen die op mijn netvlies brand,
Ik zie mijn voetstappen,
Diepe sporen in het zand.
Ik was gekweld met zorgen,
Een doolhof, waar moest ik heen?
Welk pad moest ik nemen,
Ik voel me zo alleen.
Toen kwam hij, ook al was hij van steen,
Hij wees me toch de weg,
Mijn voetsporen zijn bijna niet meer te zien,
Nu ik de zorgen van me af leg.