zovaak had ik al gezegd dat ik liefdesdromen
nooit op mijzelf zou laten projecteren, nee,
liever nog zou ik het stille vergif drinken
-dat volgens mij aan cupido's handen kleefde-
doch de afgezaagheid van houten liefdesdansen
klinkt mij nu redelijk aangenaam in de oren,
alhoewel het nog geen parelende melodie is
en ik dans geen nachten vol met sterren,
zover durf ik niet te gaan, op luchten
die vol van gaten en vergeten dromen zijn
maar dit vraagt slechts om vallen in ogen,
dus zolang ik daar maar zwemmen mag
en niet verdrinken kan (zoals ik vrees)
wil ik best met jou voor hartendansers spelen