Ik zit hier met jou in mij gedachten.
De enige waar ik al die tijd op zit wachten..
Al uren weken maanden.. zo snel gaat de tijd..
Ik wacht al die tijd op jou “mijn vrijheid”..
Vrij en onbedwongen zonder enige tegenslag..
Al is het maar voor enkele minuten.. “als dat mag”..
Hellaas staan we zij aan zij, jij hoort nu eenmaal bij mijn.
En gaan samen door het leven, ik blijf de vrolijke noot en jij “bent mijn pijn”..
Mensen die altijd maar klagen..
Van alles doen zonder te vragen..
Sluiten zich af voor de werkelijkheid..
En komen er veel te laat achter, tot ieder zijn spijt.
Leef en beleef…
Het kan zo kort zijn, kijk eens om je heen en “geef”..
Geen enkel doel meer voor ogen..?
Is dit het nu wat of jij wil…. Met al je emoties naar binnen opgezogen?
Nee, zeker niet..
Al doet alles nog zo’n pijn en heb ik van binnen verdriet.
Elke dag begint met één “goed” humeur..
Ik heb geen tijd voor al dat gezeur..
Er zijn nu eenmaal scharzen momenten van vrijheid..
Dan voel ik me goed, en gebruik dan ook deze tijd..
Ik laad weer op van binnen..
Zo mag van mij elke dag wel beginnen..
Al lijkt mijn wereld soms nog zo klein..
Zelf kan ik er maar slecht tegen, mensen die dreinen..
Kop op en borst vooruit.
Zo als mijn eigen moto luid!!
Maak het niet zo moeilijk voor je zelf..
Mijn lichaam zit me dwars, maar dat is pas de helft..
Ik pluk elke momenten van de dag..
Dat ook jij op deze aarde rond lopen mag.
Zonder mijn lieve vrouw en kinderen op deze aarde… is het maar leeg..
Het geen ik nog niet eerder zo letterlijk beschreef..
Niemand had ooit durven dromen..
Dat mijn gezondheid me ver als nog “zover” heeft laten komen.
Één ieder heeft zo zijn eigen plekje, op deze aarde..
Één plek samen met mijn 3 meiden is van “grote” waarde…
En toch zijn we geheel normaal…
We doen “niets” speciaal”…
Emotioneel en één tikkeltje ontroert maar vooral diep geraakt…
Heb ik mijn nieuwe (lichamelijke) vrijheid beschreven, en dit gedicht gemaakt..
Ik heb geen idee wat of dit gedicht met jou doet..?
Het doet mij in ieder geval “erg” goed…
RvM