Nu ik voor één spiegel sta en me zelf diep in de ogen kijk..
Het heden met het verleden vergelijk…
Vraag ik me af, is dit nu het geen ik zou graag wil?
Ben ik nog steeds wel de as van het gezin, of niet meer dan één spil!
Momenten als deze komen voor, al denk je voortdurend alles te hebben afgesloten..
Mijn vrijheidsbeweging is nihil en gaat gepaard met hevige pijn, dat wil echter niet zeggen dat ik mijn toekomst ga verkloten…
De muren om me heen zijn allang afgebroken, ben toegankelijk voor iedereen…
Maar echte goede vrienden “ik heb er geen”..
Volgens de gemeentelijke zorg kunnen kinderen de huishoudelijke taken makkelijk doen..
Nee.. de gemeente houd de hand op de knip, en behoud zo de poen!
Wie helpt mij….juist op die momenten overdag?
Zijn het de gewoonste dingen waar over je struikelt, en niemand je helpen mag.
De kinderen zijn naar school, mijn vrouw naar haar werk…
Ach, weet je ik houd me wel weer in, en houd me wel sterk….
Kloppen doet het van geen kanten…
Bezuinigingen je leest niets anders in de kranten..
Het zijn de mindervalide of chronische patiënten….
Worstelen ons de maand door, en draaien meerdere keren onze centen..
Jaren hebben wij alle mee betaald, aan die poppenkast op het “binnenhof ”..
Nu wij onze inkomsten zien dalen en de uitgave zien groeien, tja…. Dan moeten ze ineens diepdoor het stof?
Reken echter maar niet op enige duit…
Één ding is zeker, vanuit den haag komt er "niets meer extra’s" ga daar maar van uit!
RvM