Daar lig ik dan,peinzend in mijn kamer,
Elk uur wat voorbij gaat, des te eenzamer.
Het begint te schemeren, totdat de hemel donkergekleurd is
Ik kan niet slapen, omdat ik je zozeer mis.
De maan schijnt door het raam mijn kamer binnen.
Ik let er niet op, ik bedenk alleen wat ik zonder jou moet beginnen.
Alles is zo veranderd, nu jij er niet meer bent
Ik mis je warmte zo, ik raak er nooit aan gewend.
Langzaam rollen de tranen over mijn wang,
Dat ik zonder jou niet kan leven, dat wist ik al lang!
Ik heb er nooit aan durven denken, jou kwijt te raken,
Het is moeilijk om er zonder jou toch nog iets van te maken.
Ik verlang zo om je nog eens terug te zien,
Ik dacht aan niemand anders dan aan jou, sindsdien
Ik hoop dan zo dat het goed met je gaat,
Je was altijd zo aardig en ik heb je nooit gehaat
Ik hoop zo dat deze droom werkelijkheid wordt,
Zodat mijn hele leven, niet helemaal in elkaar stort