Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
verdriet
verdriet
iets wat bijna niemand ziet
slechts in het donker
durf ik te huilen
omdat niemand het ziet
slechts in het donker
wijl ik zal huilen
durf ik te zeggen
wat niemand horen wil
wel duizend tranen oop mijn wangen
proef maar het zout op mijn gezicht
die tranen verdwijnen in het licht
want mijn verdriet wil niemand zien
al mijn woede komt naar boven
samen met mijn groot verdriet
mijn knuffels willen komen tot leven
en verjagen de donkerte en mijn verdriet
in het donker wijl niemand mij stoort
wil ik nog altijd huilen
en uiten mijn verdriet
omdat je mij verliet
in het donker kan ik zeggen
zonder angst maar met verdriet
wat overdag niemand hoort
hoe groot mijn verdriet wel is
Reacties op dit gedicht
henrib vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
henrib
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
24 juni 2006
Thema's:
[Eenzaamheid]