"Lang zal ze leven!!"
Zongen we in koor.
We geloofden in het lied,
Ook al stelde het niet veel voor.
Nog maar paar HOERA's om het af te sluiten.
Daarna iedereen weer naar huis.
Zij zochten weer naar hun veilige thuis.
De dag erna hoorde ik tot mijn schrik,
Dat jou dikke arm niet was wat we dachten.
En al helemaal niet wat we gehoopt hadden of verwachten.
Ik heb al veel over deze ziekte gehoord.
Maar immer niets begrepen.
Nu zie ik met mijn eigen ogen wat
Deze vreselijke ziekte kan bewegen.
Kanker...
Een zoon kapot van verdriet.
Een familie zonder hou vast en waar de tranen lopen als water door een vergiet.
Jullie allen alleen overstuur.
Moeder in het ziekenhuis.
Soms is het leven verschrikkelijk zuur.
Nu richt ik me tot jou:
BETERSCHAP
Ook al klinkt het maar vaag en raar,
Ik hoop dat "lang zal ze leven"
Ook op jou leven overslaat.
En dat jij je straks overal weer gezond en wel kan begeven.