het schuift langs, ik zie het
zelfs, het is niet ver weg, eerder
dichtbij, op een stap van mijn
huis en toch
het is een foto waar je zo in
zou stappen, je hand omdraaien
en leven alsof je daar altijd al
was en hoort maar
ze zuigen je op en doden alle
hoop, het is een spel van wensen
en niet durven, zoals de dag
waarop het brak, niet terug kon.