waarom kom je nooit je beloften na
terwijl ik dan in gedachten naast je sta
en zeg, dat ik het niet begrijp dat je je beloftes niet na kom
en dat vind ik echt super dom
want zo kan ik je niet meer vertrouwen
ik kan dan niet samen met me familie een leven met je bouwen
we kunnen je telkens weer niet geloven
omdat je telkens weer dingen doe beloven
maar je komt ze toch niet na
ja je zegt telkens ik kom bijna
maar dat zeg je telkens maar je doet het toch niet
en dat doet ons echt heel veel verdriet
het klinkt misschien raar, maar ik kan geen eens mijn eigen broer geloven
soms zou ik je ook wel eens willen loven,
voor je daperheid omdat je, je familie al 4 jaar niet heb gezien
maar ik snap niet waar je het lef vandaan heb gehaald, bovendien
ik zou het liefst naar je toe willen vliegen en je dit allemaal willen zeggen
maar als ik je dan zie kom ik toch niet meer uit mijn woorden omdat ik je dan al 4 jaar niet heb gezien
soms wil ik het ook wel eens van me afleggen
omdat ik het allemaal niet meer kan aanzien
ooit als ik je weer een keer zie laat ik je dit gedicht zien
om het je te laten afzien
hoe erg ik het eigenlijk vond dat je er niet voor me was
en dan als je er weer voor me bent is misschien die diepe kras
in mijn hart misschien wel weg
omdat ik me er dan maar bij neer leg