Soms kijk ik in de spiegel,
en zie ik mijn eigen verdriet.
Getekend op mijn gezicht,
Afvragend wat hewt leven mij nog biedt.
Soms als ik langs een spiegel loop,
en zie wat mijn ogen mijn vertellen.
Mijn verdriet om jou,
zal mijn gebroken hart zich nog ooit herstellen?
Soms als ik ook maar een spiegel zie,
loop ik gauw een straatje om.
Bang om emoties te laten zien,
Bang op antwoord op de vraag waarom?
Wat moet een mens toch met spiegels,
het heeft mij een muur bezorgd.
Bang voor alle mooie herrineringen,
die van jou die ik waarborg.
Jou ogen waren mijn spiegels,
die zo glommen in het licht.
Jij bent er nu helaas niet meer,
jou ogen zijn voor altijd dicht.
Mijn spiegels zijn voorgoed gesloten,
maar er is een ding dat jij weten moet.
Ja, mijn spiegels, ja jou ogen,
waren van hele grote invloed.
Love You, Papa