jouw lippen vormden woorden, langzaam
vloeiend tot één zin, ik luisterde, wat kon ik
doen? ik bracht er niets meer tegen in
het was al weg
en ik dacht aan al die dingen die wij samen
konden doen, dromend over vreugde die wij
kennen konden toen maar wat wij nooit
bereikt hadden
ik heb je lief, ik heb je lief
oh god ik heb je lief
maar,
de twijfel diep van binnen is een duiveltje
dat mij aanroept reeds opnieuw weer te
beginnen, wat wij hadden is al
weg
vergeef mij toch of haat mij dan, wat
jou het meest pleziert, dat mijn hart bij een ander
ligt dat heb ik niet gekozen, maar bij ons
was het gewoon weg...