Verspil je levensadem niet aan vervloekingen
aangezien de tranen van tijd slechts veruidelijkten,
dat niets en niemand mij weg zal houden van vandaag,
zij viert met wimpel en vlag haar ironie.
En de weerman loog over dat je mocht dromen,
zodat je zelfs in mijn dierbaarste herinneringen
niets anders doet dan vallen in scherven.
Zelfs het verleden schenen mij nu betere tijden,
waar de onschuld het nog won van deze draaikolk
gevuld met zinloze woorden over waarom jij
en ik dus daarom dan juist weer niet.
Maar het lijkt me nu beter om te gaan zwijgen,
de brokstukken gaan immers van dunner naar dunst
in dit heelal tussen twee en zeventien dagen
Toch, vergeet niet, dat het altijd ik
en nimmer jij was, die de keuzes maakte,
voor ons beider bestwil (naar ik geloofde).