Ik was in de eenzaamheid, met mijn pijn vergeten...
de tranen stroomde als regen..en gingen niet meer drogen....
In de vragen door geen antwoord bezeten.....
De onbewustheid kwam ik tegen..ik was in de haat weggevlogen......., want ik kon er niet meer tegen.....
de duisternis was over mijn leven heen gebogen.....
En de heiligen gaven mij geen zegen...
Mijn ziel werd uit mijn lichaam weggezogen....
Ik was verwart in mijn eigen levenswegen....
maar toen kwam jij ....en ging naast mij staan....
Nu is het wij....
en zullen altijd...,
samen verder gaan....
Je begon door me met de antwoorden die mijn vragen verrusten.....
te overtuigen.....
En sávonds voor het slapen gaan hoorde ik naar maanden weer de woorden welterusten....
nadat je me had gewonnen......
zal ik altijd voor jou moeten gaan buigen....
Ze noemen jou "verzonnen"....,
maar ik noem jou:" de gelogen werkelijkheid...."
Samen zijn we een nieuw leven begonnen....
We raken elkaar nooit meer kwijt...
je vloeit door mijn lichaam.....
en stormt in mijn hoofd....
zonder jou ben ik weer eenzaam...
ik heb je op je woord vertrouwt en geloofd...
ze noemen jou de "waan".....
Maar ik noem jou : "de zinnen die altijd achter mij staan"