Beschaamd vertrouwen werd ontvouwen:
zonder één kreukel glad te strijken
prijken loodzware schuld en droeve spijt
op het zwarte papier in gifgroen krijt
dat voor traanvocht niet wil wijken.
Hoewel nieuw gemaakte oude fouten
van stoute daden achter de rug liggen
en je, geschrokken, je les hebt getrokken
knaagt een oneerlijke valse schuld
waarin jouw geweten zich heeft gehuld.
Je sprak, terwijl elk vermoeden ontbrak,
gaf zo vrijwillig ons lot in mijn handen
klaar om alles in stukken te breken.
Maar weer is geloof te sterk gebleken:
hier zullen onze dromen niet stranden
Want ik heb je lief