Geef me even een teken, ik kan dit niet meer,
Af en toe geef je me hoop, keer op keer.
Maar dan is er opeens weer niks aan de hand,
En het lijkt dan of je leeft in een ander land.
Je blik op afwezig, niks meer rond je heen,
Als ik zo naar je kijk, gaat het bij mij door merg en been.
Maar geef me een teken, ben je er nog niet aan toe,
Dat kan, ik wacht wel, ik ben nog niet moe.
Even een teken van, doe rustig aan,
En dan kunnen we daarna er echt voor gaan.
Maar dat teken krijg ik steeds niet,
En dat bezorgt me wel veel verdriet.
Want ik geef veel om je,en ik wil je echt niet kwijt,
Maar als ik te ver ga, krijg ik misschien spijt.
Ik zal op je wachten, totdat je me een teken geef,
Op dit moment is het gewoon het enigste waar ik voor leef.
Als je nee zegt vind ik het ook goed,
Ik weet alleen nu niet hoe het verder moet.