Een dag zonder dromen
gloort om me heen als een opera
zonder instrument en woorden
een podium, een stil gevang
Dan als de mens nergens meer heen kan
gaat hij op of neer waarts, vaart er af en aan
in hem een stampede die onthutst
een zaal vol clownen bekijkt een drama
Een zaal vol zelfmoordenaars aanschouwd
de ode aan het zonlicht
Open collissen, deuren dicht
en in de pauze een verhaal opdoen
in de foyer
Waar zwichten opbeurender is
waar gelauterder vergaan zich richt
naar de lampen, en niet andersom
waar een dag zonder dromen
ondergolfd de stem hervind
Schouwburg escapaden
theater productie
Er is moe worden voor hen
die geen weerspiegeling kaatsen
Uitgevonden
en waken voor zij die niet dromen kunnen
En het leven verzwaart
voor hen die meedrijven in de lichteschijn
En voor de dromen zonder dag
maakt men temidden pleinen sokkels
waar al bovengenoemde
toch worden geroemd
Daar staat dit, mijn uur, geschreven
in de warmte wilde wind,
gedeclameerd in zinderende hitte
met het stolsel van de wil als tint.
20'07'2006.
theike: | Vrijdag, juli 21, 2006 01:55 |
ik zeg niks | |
Insan²e: | Donderdag, juli 20, 2006 12:57 |
kijk, en nu hebben we echt over dichten. prachtig! liefs, sanne |
|
Littledolphin: | Donderdag, juli 20, 2006 12:44 |
prachtige poezie!liefs mij | |
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2006 | ||
Thema's: |