je gaf mij pijn...
bloeddruppels rolde als tranen uit mijn ogen...
Je deed mij haten..
De zin :" ik hou van jou was enkel maar gelogen...
Elke dag heb je me alleen achter gelaten....
Elke dag had je me wel weer bedrogen.....
Je kon zo goed praten...
Ik was in jouw woorden weggezogen....
Alsof de uuren, dagen, weken zelfs jaren mij opvraten...
ik was door jouw krankzinnigheid al naar boven gevlogen..
ik huilde met alle tranen..... Een oceaan....
ik was weg gezwommen met de wit-zwarte zwanen... Ik was van mijn leven..... uit wanhoop weggegaan....
naar de bodem was ik verdronken.... in een schelp had ik me verstopt..... ik was in me zelf gezonken.... mijn eigen leven uitgeschopt... Alsof mijn parel was verloren...
Ik had mijn dagen door jou afgezworen...
Nu zal je mij enkel nog kunnen vinden....
In het fluisteren dat in de nacht word gesproken door de winden... en doe je goed luisteren..., dan hoor je de naam van die wat ik zoveel beminden...
Ik ben een weerspiegeling dat glanst in de volle maan...
ik heb het al opgegeven...... ik wil hier niet meer staan..
ik zal in mijn dromen naar jou verder streven....
Ik ben verloren en vergeten in mijn laatste traan..
ik ben met de zwanen mee weggedreven....
Mijn leven is nu enkel en alleen nog maar een waan...
ik ben voor de pijn weggegaan...