Terwijl God allang je handje niet meer vasthield
maar jij toch om hem bleef schreeuwen- zonder enig weerwoord -
en de wereld langzaam op jouw schouders bleef rusten
Hoe harder ik bleef proberen jouw handen te vinden
(en ze vast te houden), hoe harder jij je wegtrok
weg in het diepe duister, waar Hij je neerzette.
Alleen, volledig alleen.
Waar je zelfs voor mij niet meer te bereiken was
dishesqueen: | Woensdag, augustus 16, 2006 13:20 |
prachtig mooi | |
(rottig)appeltje: | Maandag, juli 24, 2006 15:09 |
erg rakend maar op mooie manier verwoord, liefliefs appeltje |
|
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 24 juli 2006 | ||
Thema's: |