laten we nog één keer het pad verlaten
neem mijn hand
liefste van mijn dromen
volg me naar ons heimelijke bed
op het mos onder de kamperfoelie
niemand zal ons missen, voor even
niemand hoeft het te weten
we kijken samen naar de zonsondergang
en drinken rode wijn op het leven
dan die zoen in mijn nek
ik kreun onder je zachte lippen
en begin je buik te strelen
en dan je borst, ik trek je shirt uit
zo begin ik
en zo wil ik je nog eens zien
ruiken, horen, voelen
kleed me uit
kneed me, proef me
teder zoals ik je ken
maar soms ook hevig
leid me zacht waar je wilt
ik volg
doe het