Waarom heb ik toch die
twijfels in m'n hart.
ik weet het wel..
maar heb jij als enige dan schuld?
Inmiddels is het meer dan een half jaar
geleden, ik weet niet hoe lang,
maar het blijft me pesten.
Ok, ik zat te neuzen in jou
privé gesprekken van msn,
ja ik was op zoek,
omdat je je af en toe zo geheimzinnig
gedroeg achter die rot pc.
Je bent niet vreemd gegaan,
maar je ging wel te ver,
achter mijn rug om zeggen op msn,
dat je geen vriendin hebt en
met je neefje en nichtje had gezwommen..
verdomme..
Ik pikte dat niet..
toen jij thuis kwam was ik één en al verdriet.
Jij merkt altijd als er iets met me is,
als je me vraagt wat er is,
kan ik vaak mijn tranen niet
meer stoppen
Je houdt van mij en ik van jou,
dat weet ik zeker,
maar ben jij me trouw..
Het vertrouwen..
het is zo moeilijk..
die twijfels maken me gek
Jij bent altijd positief en blij..
in dat opzicht ben je echt de
perfecte man voor mij.
Als ik jou niet had..
zat ik in een oneindig diep gat,
dan zou ik het niet zien zitten
Maar.. wat moet ik met jou
en jij met mij..
''Liefde'' o maak me toch weer blij