In de spiegel kijk ik mezelf aan,
sombere ogen kijken me hulpeloos aan..
Ben ik dat? Waar is het meisje dat lachte?
Kijk, daar gaat langzaam een traan!
Zie mezelf daar nu zo gebogen staan.
Wat vanbinnen zit, ja dat verberg ik wel.
Maar nu, nu word alles me teveel..
angst, nood, verdriet, het vliegt me
naar mn keel...Alles wat ik heb meege-
maakt heeft me zo diepgeraakt..
Het verleden dat wil ik overdoen..
Het heden, dat zie ik niet zitten..
Eenzaam en alleen...
Langzaam gaan mn gedachten weer
naar toen... Het blijft door m'n
hoofd heen dwalen..Tot het overgaat
naar dikke tranen die naar beneden
dwalen...
Ik heb spijt..spijt van de dingen
waar ik zo onzeker over ben...
Spreek of zie ik je nu nooit meer?
Ondanks dat ik je nog niet zo
lang ken..
Ik hou van je..maar weet je dat wel??
Had ik anders moeten doen, anders dan
ik ben of was ik niet mezelf???
Ja het verleden, speelde dat mee?
Maar ik weet niet of je het weet
of dat je het ooit te weten kom
maar ik hou van je!!!