toekoms
De laatste maanden zit mijn hard op slot
het leven heeft geen zin
Zoveel gebeurd, zoveel gevoel kapot.
Ik wil even niemand zien.
Even alleen met al mij verdriet.
Ik voel me onbegrijpelijk
voel de pijn door me heen
Ik kijk uit het raam
met een traan langs mijn gezicht
en zie een lange weg
een lange weg,
met aan het einde een mooie toekomst.
Ik blijf naar buiten staren
kijk naar het lange einde van de weg
stiekem blijf ik hopen
Hopen dat ik die toekomst ooit tegen kom.
of is die hoop zo stom.
Ik stap weg bij het raam, om langzaam weg te lopen
Maar altijd zal ik stiekem blijven hopen.