gevangen
gevangen emoties
achter tralies geborgen
is daar stormachtig verdriet
wat boven bergen uitsteekt
als handen die
reiken naar de hemel
en aan de voet
bloeien donkerrode rozen
in het groenmalse gras
die samen met lonkende zonnestralen
mij de schoonheid van het leven
laten aanschouwen
ergens tussen hemel en aarde
dwalen geliefde geesten
door mijn hoofd heen
en al voel ik soms eenzaamheid
ik ben nooit alleen
Lia
lommert: | Zaterdag, augustus 26, 2006 17:48 |
als je het maar zien wilt...zeer genietbaar gedicht xxliefs willem |
|
Hilly N: | Zaterdag, augustus 26, 2006 16:24 |
Naar aanleiding van jouw reactie op mijn gedicht: Jij schrijft op een iets andere manier inderdaad. Ook mooi. Dit is ook weer een mooi gedicht. Lieve groet van Hilly |
|
Niniki: | Zaterdag, augustus 26, 2006 13:02 |
Vooral die laatste zin! Knap gedaan! Knuffie Nini |
|
M@rcel: | Zaterdag, augustus 26, 2006 12:12 |
heel mooi geschreven Lia Liefs M@rcel |
|
elze: | Zaterdag, augustus 26, 2006 09:23 |
mooi gedicht Lia,, kuslaifs..elze |
|
hiljaa: | Zaterdag, augustus 26, 2006 09:14 |
jij zal nooit eenzaam zijn! daar zorgen je vrienden wel voor! prachtige verwoording! knufleifs--hiljaa-- |
|
Raira (Ria): | Zaterdag, augustus 26, 2006 08:59 |
prachtig Lia Ik lees ineens een heel andere stijl en het bevalt me wel :-) liefs knuff Ria |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, augustus 26, 2006 08:56 |
Duidelijk het onderscheid weer gegeven dat alleen niet eenzaam hoeft te zijn en vise versa.... Knuf... |
|
_Zonneschijn_: | Zaterdag, augustus 26, 2006 08:53 |
Weer zo prachtig! Liefs |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 26 augustus 2006 | ||
Thema's: |