Ik word er zo verschrikkelijk moe van
Altijd, altijd als ik denk dat het goed gaat
Zal er altijd iets zijn waardoor duidelijk wordt dat dat niet zo is
Opnieuw komt de woede naar boven, de woede, pijn en haat
Ik wil liefhebben, lachen, praten en lol hebben
Maar dat is aan mij gewoon niet besteed
Ik kan het niet, al wil ik het zó graag
Er blijven dingen die ik nooit meer vergeet
Ze blijven bij me, blijven me achtervolgen
Ik kom er niet van af, wat ik ook probeer
Elke dag zie ik het, word ik ermee geconfronteerd
En elke dag als ik wakker word, voel ik het, keer op keer
Ik kan niet anders, dus heb ik het geaccepteerd
Ik heb geen andere keuze meer, dat begrijp ik heel goed
Ik zal er mee moeten leren leven dat ik zo ben
En nu heb ik geen enkel idee meer
Welke kant ik nog op moet..