Een tijd lang
een tijd lang heb ik liggen denken
liggen denken
over de toekomst, over de wereld
over jou
en ook
over ons
...
ik vroeg me af waar we zouden eindigen
ik begon je leuk te vinden
ik probeerde myn gevoelens wakker te schudden
ik probeerde een toekomst met je te beginnen
en inderdaad ..
er een kwam een begin
ik had het gevoel dat er iets ging bloeien
ik had het gevoel dat je de ware was voor my
want wat ik juist wilde was bij jou zijn
ook al kende ik je niet zo lang
in myn hart had jij de eerste rang
ik wilde gelukkig zijn
en toen begon het
jij vond jou leuk
ik vond my leuk
en ik had veel hoop
maar na een tijdje
werd ik bevend wakker
ik voelde dat er iets mis was
ik voelde dat er iets niet klopte
totdat ik iets las
wat me ontzettend raakte
iets wat me ongelovelijk gek maakte
myn tranen rolden al gouw over myn wangen
want ik had het gevoel
dat dit voor altijd was
..
en opnieuw werd ik teleurgesteld
ik had zelfs het gevoel dat het aan my lag
en aan de andere kant
..
had ik het gevoel dat je myn man was
tot ik door ging lezen met wat je me schreef
ik zakte door me benen
en ik raakte de grond aan
zonder maar iets te zeggen ..
dingen gaan nu langs en door me heen
en ik vraag me af
waar gaat dit toch heen?
zullen we ooit nog bij elkaar terug komen?
of heeft dit gewoon zo moeten zijn?
ik wens je voor de rest een hoop geluk in je leven ..
ook al zal ik niet de ware voor je zijn ..
ik zal voor je hopen ..
ik zal,, ik zal ..
je droom laten uitkomen!
(je kunt niet alles wat je wilt krijgen in deze wereld, verdrietige momenten zijn dit, maar goed het leven gaat door}