Het enige pad dat ze kon nemen,
ze loopt er nu al uren.
Ze wil niet meer van dit pad af.
Ze heeft haar doel bereikt denkt ze.
Het pad is rustig, er is niemand om haar heen.
Ze kan zichzelf zijn, niemand kijkt naar haar.
Ze is uitgeput en gaat liggen in het gras.
Ze valt in slaap...
Als ze wakker wordt is alles nog hetzelfde,
Alleen het is nu nacht en volle maan.
Ze voelt zich fijn.
Dit wil ze vertellen aan iedereen ze is eindelijk blij!
Maar aan wie, er is hier niemand.
Ze voelt zich opeens verdrietig en alleen.
Ze wil zich fijn voelen, ze wil blij zijn!
Maar hoe kan dat nu?
Ze wil hier niet alleen zijn en begint aan de lange weg terug.
Het gaat sneller dan heen, ze merkt dat ze daalt.
Steeds dieper een dal in waar ze net is uitgeklommen.
Dan is daar opeens een groep vogels.
Grote pastelgetinte vogels.
Ze tillen haar op en vliegen haar naar de open plek.
Het pad dat ze liep kwam namelijk niet meer uit op de open plek maar veel dieper ergens in een gat...
Ze zetten haar op het midden neer en laten haar zelf haar volgende pad kiezen...
Richting pad 8