Als ik naar de spiegel zie,
Verschijnt ook ons verleden
Het lijkt een schilderij
Één dat ik nooit zal kunnen vergeten
Als ik door het venster zie,
Voel ik jou nog om me heen
Een laatste blik werpend
In mijn ogen,
Je omdraaide en verdween
Als ik door de deur ga
Laat ik eerst jouw schim passeren
In gedachten de heer spelend
Een gewoonte die ik niet meer zal verleren
En als ik dan de auto start
Hoor ik je roepen ‘gordel aan’
Herinneringen uit het nabije heden
En ik weet nog niet wat ik je heb aangedaan
Je vertrok, zo plots zo alleen
Voelde de leegte door mij sluipen
Een verloren hart zat in je zak
Mij achter latend met die ene vraag
Wat is de reden dat jij nu verdween?
lonely 1: | Vrijdag, september 15, 2006 00:09 |
vol verdriet, ook al is het fictie.(gelukkig maar).hele mooie tekst. liefs, lonely 1 |
|
mums: | Donderdag, september 14, 2006 23:49 |
Il las fictie, maar zo als dit geschreven is... Je hebt je dan wel helemaal in die persoon ingeleefd. Mooi. liefs mums |
|
Fata Morgana: | Donderdag, september 14, 2006 23:40 |
Er staat fictie boven, invoelend geschreven, gelukkig zelf niet hoeven te beleven....Fata. | |
Auteur: peersmans | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 14 september 2006 | ||
Thema's: |