Haal me terug naar de werkelijkheid.
Neem mij samen met jouw herinnering mee in het geschied.
Laat mij niet vergeten in onze zware en dure tijd.
en red mij van het verdrinken in de tranen wat ik nu nog giet.
Zorg dat de deuren niet sluiten van mijn eigen innerlijke realiteit.
En vertel mij waar ik toen de sleutel achter liet.
Ik vloek in het verdriet eenzaam rond
en streef door tot oneindigheid.
Ik verdoem al mijn tranen…,
door die tegen keer wat jij tegen mij bied.
Door alle haat heb ik mij in de diepe gedachten al bevrijd.
Want ik wil jouw geschonken zieke kwelling niet.
In jouw brandende leugens heb ik nu genoeg geleid.
Haal me terug naar mijn leven.
Aanvaar jouw terechte spijt
trek mij weg van het pad der dood.
Zorg dat je de schuld niet weer vermijd.
Want…,
ik ben al in mijn trieste tranen eenzaam verloren gedreven...
Ik ben allang gezonken in de allerhoogste nood.
Ik ben in mijn denken tot naar de fantasie gaan zweven.
Ik ben nu zoals een verbloeide roos zo rood
En nu zijn mijn angsten voor mij veel te groot.
waar is de werkelijkheid?
Is het al uit mijn zicht gegaan?
Waar is de deur van mijn eigen innerlijke realiteit?
En in welk moment heb ik de sleutel in het verleden laten staan?
Zorg dat jij mij bevrijd.!
Want ik verander in een waan.
Ben ik al mezelf kwijt?
En waarom troost niemand nu nog mijn vergeten, trieste traan?
Haal me terug naar de werkelijkheid.
Herinner mij naar het heden en naar het leven.
Laat mij niet de donkere dood in gaan, doordat ik zolang naar jou ben blijven streven.
Ik wil bij jou zijn….. ik zal me aan de pijn overgeven.
Als ik zeker wist dat jij mij niet zou verlaten….
Bleef ik moedig doorlopen in leugens en bedrog wat mij mezelf laten haten..
Enkel en alleen…,
Als ik zeker wist dat jij mij niet zou verlaten.