Misschien waren mijn woorden zo vermoeiend voor jou
dat je niet luisteren wilde, je ogen sloot en de waterval
van lettergrepen over je heen liet komen
alsof het niets was
En misschien was mijn zwijgen een verademing
Genoot jij van de stilte (en de rust) en vond jij
ergens in die leegte, de ruimte om te ademen
alsof ik dat ontnam
Maar dan rijst de vraag, of ik zo leven wil
of ik mij kooien laat, mij temmen laat alsof ik
niet meer ben dan ongecultiveerd
en nee, bedank ik vriendelijk
zo ben ik niet, zo leef ik niet
zelfs niet voor jou