Revanche
Soms zou ik iemand zoveel pijn willen doen,
Iemand laten voelen wat ik voelde toen.
Je lang en met pijn laten lijden,
Je langzaam van boven naar beneden open snijden.
Ik wil je pijn doen en je hard raken,
Je laten smeken en je hart kraken.
Ik wil je laten huiveren van mijn geweld,
Ik wil dat je denkt dat je dagen zijn geteld.
Het liefst wil ik je hart eruit trekken,
En ’t over je gezicht laten uitlekken.
Ik wil je diep vernederen en laten kruipen,
Ik wil je in je eigen kots laten verzuipen.
Ik wil de angst in je ogen zien branden,
Vanuit positie hopeloos met vastgebonden handen.
Mijn sigaretten langzaam in je ogen doven,
Je van al je verstand en gevoel beroven.
Je lichaam teisteren en verminken,
Je vernederen, je je eigen pis laten drinken.
Bij elke klap zal ik je vragen: wat voel je nu?
En ik zal niet stoppen, je zal ze vangen, continue.
Ik geef les in plastisch chirurgie,
Je hoeft niet lang meer te wachten, volgend uur; autopsie.
Ik wil dat je weet dat IK dit bij je doe,
This is Revanche, This is the Clue!