de toren wankelt
na felle strijd
’s avonds
door geurig hooi omgeven
het ros rust
het harnas glanst
gepoetst,
gewreven
de armen moede
‘nachts
haar armen
liefdevol gespreid
ontvangt ze
jouw vermoeide lijf
‘morgens
brak sta je op
gekweld,helse pijnen
verzuurd jouw lijf
de strijd lonkt
Dit gaat maar door,
eeuwen en eeuwen lang
zelfs de nieuwe mensheid
weet niet beter ??
M@rcel: | Zaterdag, september 23, 2006 19:09 |
prachtig geschreven Arie Liefs M@rcel |
|
elze: | Zaterdag, september 23, 2006 17:25 |
de nieuwe mensheid is in maak en strijd niet en heeft geen trots prachtig gedicht van je arie laifs elze |
|
conan: | Zaterdag, september 23, 2006 17:24 |
in sterke beelden gevat , de eeuwige arbeid , strijd , sensualiteit... met geen einde in zicht , maar toch altijd het lied , het woord... liefs conan |
|
switi lobi: | Zaterdag, september 23, 2006 16:48 |
Maar er zitten ook iconen bij, net als jij.............een warm hart overwint alles. Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
Auteur: arie | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 23 september 2006 | ||
Thema's: |