Roerig ontspringt me de dans
terwijl lakens zich een weg
om mijn polsen vlechten
Zodat ik net niet raken kan
Wat eens het mijne was.
Wat is de verleden tijd
Van “ik lief jou”
winkelhaken gedenken
weer een eenzame nacht
die onheil achterliet
onder witte nagels. Zelfs
het raam vertoont een barst.
ik huil en ik huil
want ik hield van jou.
Hans Winter: | Donderdag, september 28, 2006 22:15 |
* in het voorbij vergaand verleden is de tijd een zelfstandig bestaan gaan leiden, ingedeeld heeft het verlangen geketend, alleen een herkend gebaar zal mij, zo stilgezet, opgewekt bevrijden. * hans |
|
choca: | Donderdag, september 28, 2006 19:17 |
Prachtig voelbaar neergezet!Liefs mieke | |
sunset: | Donderdag, september 28, 2006 16:22 |
Ondanks - gelukkig - het fictieve, een heel goeg voelbaar overgebrachte verwoording. Liefs en knuf, sunset |
|
Laurens Windig: | Donderdag, september 28, 2006 15:47 |
De slotzin zou moeten zijn (naar mijn gevoel) Ik hou van jou. Het is dat achter je ligt maar ook weer niet. het raakt mij. |
|
fran92: | Donderdag, september 28, 2006 15:31 |
droef mooi geschreven! liefs fran92 |
|
MayadeBij*: | Donderdag, september 28, 2006 13:34 |
Nooit meer slapen!! :) kus. | |
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2006 | ||
Thema's: |