Ze kunnen haar niet raken, hoe ze daar
zo staat - leeg in haar omhulsel
met een hand in haar haar en de andere
op haar been (ik wankel toch zo even)
en ze is een beeld met gouden letters
iedereen kijkt hoe ze gaat liggen - alle
vormen aanneemt, openkraakt - elke ochtend
in een andere stapt en alles laat, er is
zo iets dat langs haar open gaat.