Je groene ogen hadden me betovert wanneer je naar hier verhuisde.
Stelde je aan iedereen voor als een zonnige persoonlijkheid.
Maar nu heb ik je gedichten gelezen en heb ik veel verdriet,
want ik dacht dat ik je kende, blijkt nu toch van niet.
Wanneer ik met je probeerde te praten, te vragen wat er waar was van die woorden, drong het tot me door:
Ik ken jou inderdaad niet.
Maar mijn Lizywizysosakuhn, ik raakte in paniek.
Want die woorden betekenden voor mij dat jij iemand anders bent.
Begrijp me niet verkeerd ik hou wel echt van jou!!!
Ik hou van je, maar ik ken je niet.
Ik heb heel erg nagedacht over deze woorden en kwam tot het besluit ik kan je niet uit mijn hart verbannen, daarom wil ik je wel leren kennen.
Uwe Zoet
xxxxxxxx