Als een schaduw, achtervolg je mij tot in elke gedachten.
Je kruipt steeds dieper bij mij naar binnen.
met jouw geschonken haat doe ik mijn tranen troosten en verzachten.
Door het treuren en door het verdriet,
doe ik bij elke vallende traan,
jou nog wat meer beminnen.
Je bent als een schaduw dat mij verstoort in mijn gedachten.
Een vage schim, van mij in de tijd van toen.
Ik zal blijven streven, verlangen tot het einde zal ik op jou wachten.
want ik weet niet meer wie ik ben.
ik ben mijn naam verloren.
Alsof ik mezelf niet meer ken.
Pak me in jouw armen stevig vast in plaats van mijn gedachten te doen verstoren.
Want wanneer ik in jou armen mijn pijn laat rusten....,
vind ik het vergeten antwoord van wie ik ben in dit leven.
Hou me vast en laat me mijn bestaan weer terug geven.