Eeuwig verlies
Je bezorgt me telkens slapeloze nachten
terwijl ik nutteloos weende
was jij ergens anders met je gedachten
niet jij was het die het meende.
Alles rond me heen blijkt kapot te gaan
ik leef al een tijd in mezelf
zelf heb ik er ook niets aan,
ik woon in mijn gevoelens die ik delf.
Wie kan het wt schelen dat ik plots voor eeuwig blijf slapen,
mijn gevoelens zijn zo sterk dat ik het zelf niet meer weet.
Het gaat zelfs zo ver dat ze mijn verstand kapen.
Ik hoop op de dag dat je naar me toestapt en zegt dat het je speet.